Quality time met je kinderen na de scheiding

Een scheiding kan een uitdagende tijd zijn voor het hele gezin, maar het biedt ook nieuwe mogelijkheden om waardevolle momenten te creëren met je kinderen. Quality time doorbrengen met je kinderen is essentieel om hun welzijn te ondersteunen en een sterke ouder-kindrelatie te behouden, zelfs na de scheiding. Hier zijn enkele tips om te genieten van leuke momenten met je kinderen:

1. Plan speciale uitjes: Plan regelmatig leuke uitstapjes met je kinderen. Dit kan variëren van een dagje naar het park, een bezoek aan een museum, een picknick in de natuur of een gezellig dagje naar de dierentuin. Het gaat erom samen nieuwe ervaringen op te doen en te genieten van elkaars gezelschap.

2. Kook samen: Kies een gerecht dat jullie allemaal lekker vinden en bereid het samen voor. Laat de kinderen helpen met het wassen van groenten, roeren in de pannen en het dekken van de tafel. Samen koken biedt niet alleen plezier, maar creëert ook waardevolle herinneringen.

3. Speel spelletjes: Organiseer een spelletjesavond met bordspellen, kaartspellen of video-games. Speel als team en moedig een gezonde competitie aan. Het gaat om het creëren van een ontspannen en plezierige sfeer.

4. Knutselen en creatief zijn: Zet een knutseltafel op en laat de kinderen hun creativiteit uiten door te tekenen, schilderen of knutselen. Help ze bij het bedenken van leuke projecten of maak samen een familiecollage.

5. Lees Samen: Lees boeken voor of samen met je kinderen, afhankelijk van hun leeftijd. Laat ze ook zelf voorlezen. Dit bevordert de taalontwikkeling en creëert een geweldige gelegenheid om te praten over de verhalen en lessen die ze bevatten.

6. Stel een ‘speciale vragen’ tijd in: Plan een vast moment in de week waarin je met je kinderen praat over hun dag, dromen, zorgen en successen. Geef ze je volledige aandacht en toon interesse in wat ze te zeggen hebben.

7. Buitenactiviteiten: Geniet van de buitenlucht door samen te fietsen, wandelen, vliegeren of sporten. Buitenactiviteiten zijn niet alleen gezond, maar ook geweldig voor quality time en het opbouwen van sterke banden.

8. Maak een fotoboek: Selecteer samen foto’s van leuke momenten en maak een fotoboek. Laat je kinderen zelf bijschriften schrijven en betrek ze bij het ontwerpen van het boek. Dit wordt een geweldige herinnering om te koesteren.

Door tijd door te brengen op deze leuke en betekenisvolle manieren, kun je een sterke relatie met je kinderen behouden, ook na de scheiding. Het gaat om het creëren van liefdevolle herinneringen en het laten zien dat je er altijd voor hen bent.

De rol van mediatie in een scheiding: voordelen en tips

Een scheiding is zo’n life event dat behoorlijk heftig kan zijn, zowel op emotioneel als praktisch vlak, zeker als er kinderen in het spel zijn. Het hele proces kan flink wat conflicten en strubbelingen met zich meebrengen tussen de ex-partners, wat de situatie extra pittig kan maken. Mediatie is als een vriendelijke gids die je door deze roerige tijden helpt. Het helpt ruzies verminderen en zorgt voor een rustige sfeer in deze uitdagende periode.

Mediatie is een proces waarbij een neutrale derde partij, de mediator genoemd, helpt bij het faciliteren van gesprekken tussen ex-partners om tot gezamenlijke beslissingen te komen met betrekking tot de scheiding. Het doel is om een oplossing te vinden die zowel eerlijk als aanvaardbaar is voor beide partijen, en die in het belang van de kinderen is.

Voordelen van Mediatie

1. Verlaagt conflicten: Mediatie helpt bij het verminderen van conflicten door een gestructureerde en respectvolle omgeving te bieden voor het bespreken van moeilijke onderwerpen. Dit draagt bij aan een vreedzame en stabiele overgang voor zowel de ouders als de kinderen.

2. Behoudt ouderlijke relatie: Mediatie moedigt coöperatieve communicatie aan, waardoor ouders hun ouderlijke relatie kunnen behouden, zij het in een aangepaste vorm. Dit is cruciaal voor een gezonde opvoeding van de kinderen na de scheiding.

3. Besparing van tijd en kosten: In vergelijking met juridische procedures is mediatie vaak sneller en goedkoper. Het minimaliseert de tijd en kosten die gepaard gaan met een juridische strijd en stelt ouders in staat om hun middelen te richten op de behoeften van hun kinderen.

4. Maatwerkoplossingen: Mediatie stelt ouders in staat om op maat gemaakte oplossingen te creëren die het beste passen bij de behoeften en belangen van hun gezin, iets wat moeilijk te bereiken is in een juridisch proces.

5. Empowerment: Mediatie geeft ouders controle over het besluitvormingsproces, in tegenstelling tot een gerechtelijke procedure waarin de uitkomst wordt bepaald door een rechter.

Tips voor Succesvolle Mediatie

1. Open communicatie: Sta open voor communicatie en luister naar de standpunten van de andere ouder. Probeer begrip te krijgen voor elkaars perspectieven.

2. Focus op het belang van de kinderen: Houd altijd het welzijn en de belangen van de kinderen voor ogen bij het nemen van beslissingen. Dit zou de belangrijkste drijfveer moeten zijn voor alle betrokken partijen.

3. Werk samen met de mediator: Werk actief samen met de mediator en volg hun begeleiding op. De mediator is daar om te helpen bij het bereiken van een evenwichtige en rechtvaardige overeenkomst.

4. Stel duidelijke doelen: Bepaal duidelijke doelen voor de mediatie en wees bereid om compromissen te sluiten om deze doelen te bereiken.

5. Beheers emoties: Beheers emoties tijdens de mediatie en vermijd het laten escaleren van conflicten. Neem een pauze als de situatie te gespannen wordt.

6. Wees flexibel en creatief: Sta open voor verschillende oplossingen en wees bereid om compromissen te sluiten. Creativiteit kan leiden tot onverwachte, maar effectieve oplossingen.

7. Blijf positief gericht: Richt je op de toekomst en werk aan het creëren van een positieve omgeving voor de kinderen, ondanks de uitdagingen van de scheiding.

Mediatie biedt een waardevolle kans om de communicatie te verbeteren en een gezonde basis te leggen voor co-ouderschap na de scheiding. Door samen te werken en open te staan voor oplossingen kunnen ouders de negatieve impact van de scheiding op hun kinderen minimaliseren en streven naar een vreedzame en constructieve toekomst.

‘Scheiden is lijden. Ik schaam me dat ik te vroeg heb opgegeven’

Acht jaar na haar scheiding weet Bianca (49) het zeker: achteraf gezien was ze liever gebleven. “Ik vertelde mijn man dat het zo niet meer ging, dat ik hem een andere vrouw gunde. Die had hij binnen negen maanden gevonden.”

“Ik zat in die blinde vlek waar vrouwen wel vaker in zitten. De vlek waarin ik vooral oog had voor de genegenheid, affectie en spanning die ik miste na tien jaar samenzijn, en niet meer goed zag wat er allemaal wél was. Ik wilde me begeerd voelen en allerminst vanzelfsprekend zijn, maar dat laatste sluipt er nu eenmaal in. Van beide kanten. We hadden veel ruzie. Ik had niet eens meer door hoe vaak eigenlijk. Totdat mijn zoon zijn hand opstak, zoals op school, en vroeg of we eindelijk eens konden ophouden met ruziemaken. Dat was voor mij een keerpunt. Ik krijg het er nog koud van, als ik eraan terugdenk. Dat ruziemaken viel me blijkbaar niet eens meer op. Zo wilde ik niet langer doorgaan, besloot ik. Dus ik vertelde mijn man dat het zo niet meer ging, dat ik hem een andere vrouw gunde, die hem de rust en tevredenheid kon bieden die ik niet kon bieden. Die had hij binnen negen maanden gevonden. Ik hoop dat hij gelukkig met haar is. Omdat hij met de juiste voeding die hij nodig heeft als man, ook een betere vader is voor onze kinderen.”

Verwijten om de oren

“Schuldgevoel heb ik wel en dat duurt heel lang. Ik ben niet de enige die last heeft van die scheiding, mijn twee kinderen natuurlijk ook. Daar zit de kern van mijn wond. Ik was geen leuke moeder toen we nog samen waren, ik was vaak boos en kortaf. Nu ben ik helemaal mezelf. Vrolijk, energiek en geïnteresseerd. Maar de prijs die zij daarvoor betalen is dat ze in twee huizen moeten opgroeien. Het idee dat ik het mijn kinderen aandoe dat ze op twee adressen moeten gedijen, vind ik traumatisch. Dat gevoel had ik niet voorzien. Als ik daarover praat krijg ik nog weleens verwijten om de oren. Ja, ik wilde toch scheiden? Dan voel ik schaamte dat ik te vroeg heb opgegeven. Nu, ruim acht jaar later, sta ik aan de andere kant van de brug. De gedachte dat het zo anders had kunnen lopen, stemt me niet meer triestig. Al kan ik nog steeds verdrietig worden wanneer ik me realiseer dat het gelukkige gezinsleven dat ik voor ogen had met de vader van mijn kinderen, niet gelukt is. Had ik toen geweten wat ik nu weet, dan had ik het anders gedaan. Ik heb mijn lessen moeten leren, mijn ego moeten temmen. Maar ja, achteraf is het makkelijk praten. En nee, ik kan niet alle vingers naar mezelf wijzen. It takes two to tango. We raakten elkaar kwijt door gebrek aan compassievolle communicatie, aan zachtheid naar elkaar, aan voldoende verbinding met elkaar. Op een bepaald moment waren we alleen nog maar dure huisgenoten van elkaar. Zelfs op vakantie hadden we het niet meer leuk met elkaar.”

Niet maar één grote liefde

“Ik heb moeten rouwen om het gezin dat had kunnen zijn. Mijn ex heeft een vriendin, ik heb nu geen man in mijn leven. Eerlijk? Ik dacht dat die er vrij snel wel weer zou zijn en dat ik de draad wel weer zou oppakken met een nieuwe man. Ik heb wel wat liefdes gehad, maar ergens zit nog de pijn van de gemiste grote liefde. Heb ik nu de boot gemist? Liever geloof ik niet dat er maar een grote liefde is, maar dat er in elke levensfase iemand is die bij je past. Scheiden is lijden, dat heb ik wel duidelijk gevoeld. Daarom adviseer ik iedere vrouw die de handdoek in de ring wil gooien omdat het niet langer botert, de verbinding zoek is en er veel onvrede is richting haar man, met klem: handel niet te snel, aan de andere kant is het niet altijd beter en mooier en makkelijker. Vraag jezelf liever af: wat heb ik nodig om me weer meer verbonden te voelen met m’n partner? Wat heeft hij nodig? Kom weer in gesprek met elkaar. Ga ontdekken hoe dat vlammetje weer kan oplaaien. Krijg je het voor elkaar om dit om te buigen, om je weer speciaal te voelen voor elkaar en op een dieper niveau weer geraakt te worden, dan is dat heel wat waard. Geef het een kans voor het te laat is.”

Andere aanvliegroute

“Als ik het zou kunnen overdoen, met alles wat ik nu weet en de laatste jaren heb gemist, dan zou ik een andere aanvliegroute kiezen. Die van aanmoediging, niet van ontmoediging. Want dat heb ik zeker gedaan. Ik heb mijn man ontmoedigd in zijn doen en laten. Met een zure sneer over de was of weet ik het wat, kreeg ik ook niet de reactie die ik het liefst wilde. Logisch, zie ik nu. Het liet me juist meer alleen en onbegrepen voelen. Dat maakte ons allebei ongelukkig. Want als een man het gevoel heeft dat hij niets goed kan doen voor zijn vrouw, voelt hij zich ook niet langer gewaardeerd en komen er steeds meer barsten in de fundering. Als je dat kunt voorkomen en weer in hetzelfde spoor kunt komen, is de wereld van jullie. Wat had ik dat graag ingezien voordat ik vertrok.”

Bron: RTL Nieuws Lifestyle

Waarom initiëren juist vrouwen vaker een scheiding?

Niemand trouwt met het idee dat ze later wel weer van hun partner kunnen scheiden. Toch is de realiteit dat het vaak gebeurt. Vorig jaar eindigden 23.603 huwelijk in een echtscheiding, zo blijkt uit gegevens van het CBS. Gemiddeld waren mannen 48 jaar oud en vrouwen 44,8 jaar oud. Opvallend is vooral dat bij 70 procent van de scheidingen, de vrouw het initiatief nam om uit elkaar te gaan. Dit kwam weer naar voren uit onderzoek van socioloog Michael Rosen aan de Stanford University. Uit het onderzoek van Rosen kwam ook naar voren dat mannen het vaak totaal niet zagen aankomen wanneer hun vrouw aangaf te willen scheiden. En daarvoor bleken verscheidene redenen te zijn.

1. Vrouwen willen geen traditioneel leven (meer)

Hoewel heus niet alle mannen verwachten dat hun vrouw het huishouden en de zorg voor de kinderen wel op zich neemt, is het voor veel mannen – even blunt gezegd – wel makkelijk als de vrouw het toch wel doet. Sterker nog, onder de wat oudere generaties gebeurt dit vaak nog en verwachten mannen het (onbewust) ook. En dat is nu net waar veel vrouwen moeite mee hebben. Ze willen ook carrière maken, en doen dit ook. Als dan ook nog eens van hen wordt verwacht dat ze alsnog (het grootste deel) van het huishouden en de zorg voor de kinderen verrichten, terwijl ze net zoveel werken als hun partner en hij ook de handen uit de mouwen kan steken, dan is een vrouw dat snel beu. Natuurlijk kan hier dan over gepraat worden, maar als er geen verandering komt – of slechts een van tijdelijke aard – dan kan de relatie voelen als een blok aan het been.

2. Vrouwen leunen niet alleen op hun partner voor emotionele steun

Vooral mannen van de oudere generatie hebben vaak meer moeite met het uiten van hun emoties dan vrouwen. Met name met het uiten ervan bij hun vrienden of kennissen. Het resulteert erin dat mannen hun gevoelens vooral met hun partner delen. Voor mannen valt emotionele steun dus weg als ze zouden scheiden van hun vrouw, waardoor het voor mannen al meteen minder fijn is om dit te doen. Vrouwen daarentegen kunnen bij hun man terecht voor emotionele steun, maar luchten hun hart ook heel vaak bij vrienden of familieleden. Hierdoor leunen zijn niet alleen op hun partner wanneer ze hun ei kwijt moeten.

3. Onacceptabel gedrag

Natuurlijk gedragen we ons allemaal weleens onaardig, maar wanneer een partner over de schreef gaat tolereren vrouwen dat minder goed dan mannen, zo blijkt uit onderzoek. Een man die extreem jaloers of controlerend is, of vreemdgaat, wordt door een vrouw sneller de laan uitgestuurd dan andersom.

4. Vrouwen redden zich makkelijker zonder partner

Als je lang samen bent geweest met een partner, ga je vaak op diegene leunen. Wanneer je uit elkaar gaat, valt dat weg. Vrouwen kunnen zich dan beter redden. Vaak waren zij al verantwoordelijk voor het grootste deel van het huishouden en de opvoeding van de kinderen, waardoor ze zich makkelijker redden wanneer ze dit alleen moeten doen. Mannen moeten hier echter veel meer aan wennen dan vrouwen. Veel dingen moeten ze nu alleen doen, of zelfs leren om te doen. En dat is pittig.

Bron: Marie-Claire

Samen zorgen, apart leven

dag van je ex

Jeroen deelt openhartig de ontwikkeling van zijn relatie en de aanloop naar de uiteindelijke beslissing tot scheiden. “Onze relatie begon vijf jaar voor de scheiding en verliep in het begin goed,” vertelt hij. “We deelden veel mooie momenten en hadden plannen voor de toekomst.” Echter, na ongeveer drie jaar begonnen er langzaam maar zeker problemen te ontstaan tussen hen beiden. Ze groeiden geleidelijk uit elkaar. De druk van het dagelijks leven en veranderende prioriteiten zorgden voor strubbelingen binnen hun relatie.

De beslissing tot scheiden

De definitieve beslissing tot scheiden werd genomen na een moeizame periode en de komst van hun tweede kind. “Het was een van de moeilijkste beslissingen die we ooit hebben moeten nemen,” bekent Jeroen. “We hebben geprobeerd om onze relatie te redden, vooral vanwege onze kinderen. Maar na lang nadenken en proberen, beseften we dat het beter was om uit elkaar te gaan.”

De beslissing tot scheiden werd uiteindelijk genomen tijdens de zwangerschap, maar werd pas echt in gang gezet rond oktober, ongeveer vier maanden na de geboorte van hun tweede kind. “Het was belangrijk voor ons om in het belang van onze kinderen te handelen,” voegt Jeroen eraan toe.

Impact op de kinderen

De impact van de scheiding op de kinderen was een van de grootste zorgen voor Jeroen en zijn ex-partner. “We wilden de kinderen zo goed mogelijk ondersteunen en hen door deze moeilijke periode begeleiden,” legt Jeroen uit. “Onze oudste gaf aan dat ze het liefst wilde dat we samenbleven, wat aangaf hoezeer de situatie haar raakte. We hebben een tijdje aan birdnesting gedaan. Dit leek in eerste instantie goed te gaan, de kinderen hadden namelijk hun eigen kamer. Maar toch zorgde het voor verwarring. Ze waren nog te jong om te begrijpen, waarom de ene keer papa in huis was en de andere keer mama. Uiteindelijk hebben we ervoor gekozen om de kinderen te laten wisselen van huis in plaats van de ouders.”

Er waren enkele uitdagingen, vooral tijdens de wisselmomenten en het opzetten van een co-ouderschapsregeling. “We deden ons best om de overgangen soepel te laten verlopen en de kinderen een gevoel van stabiliteit te geven,” zegt Jeroen.

Ondersteuning van het Scheidingsloket

Om de scheiding zo goed mogelijk te doorstaan, zochten Jeroen en zijn ex-partner hulp bij het scheidingsloket van de gemeente Waalwijk. “Op een gegeven moment merkten we een gedragsverandering bij onze dochter. Ze werd erg aanhankelijk, maar ook opstandiger. Ook richting haar broertje werd ze minder lief. We wisten dat we hier iets mee moesten doen. Het scheidingsloket was een waardevolle bron van informatie en begeleiding,” benadrukt Jeroen. “Ze voorzagen ons van praktische informatie en begeleidden ons door de stappen van het scheidingstraject.”

Ondersteuning door Ouderbijeenkomsten

Erg helpend voor Jeroen en zijn ex-partner waren de ouderbijeenkomsten die ze bijwoonden. Deze bijeenkomsten brachten hen samen met andere ouders die door een scheiding gingen. “Het was fijn om verhalen te horen van anderen die soortgelijke uitdagingen doormaakten. Het stelde ons gerust dat we niet alleen waren in dit proces. Ook kregen we inzichten in hoe we het beste met onze kinderen konden omgaan tijdens deze moeilijke tijd.”

Cursus van Villa Pinedo

Tijdens hun zoektocht naar hulp kwamen Jeroen en zijn ex-partner ook in aanraking met de cursus van Villa Pinedo, een organisatie die zich richt op het ondersteunen van kinderen van gescheiden ouders. “De cursus van Villa Pinedo was een eyeopener,” zegt Jeroen. “Het bood ons een duidelijke leidraad over hoe we het beste met de emoties en behoeften van onze kinderen konden omgaan.”

De cursus gaf hun slimme trucjes en handige tips om het co-ouderschap soepel te laten verlopen. “Het liet ons zien hoe belangrijk het is om goed met elkaar te praten en,” waar nodig de kinderen erbij te betrekken, vertelt Jeroen enthousiast.

Kindbehartiger Esther

“Ook Esther heeft ons goed geholpen. Ze is een keer mee geweest met de wissel en gaf bruikbare tips. Esther heeft gesprekken gehad met onze oudste dochter, waardoor we erachter kwamen waar ze behoefte aan had,” zegt Jeroen. “Door Esther zagen we nog meer het belang van open communicatie in. Ze adviseerde ons  over hoe we de impact van de scheiding op de kinderen konden minimaliseren en hielp bij het vinden van evenwicht in het co-ouderschap.”

Samen staan we sterker

“Het is fijn om een buitenstaander te hebben die een frisse kijk heeft op alles. Soms denken mensen meteen aan een mediator of advocaat voor hulp, maar dan vergeten ze het zorgaspect. En eerlijk gezegd, dat is net zo belangrijk, zo niet belangrijker. Het Scheidingsloket van gemeente Waalwijk kan je op dat vlak ondersteunen, waarbij ze echt naar het welzijn van het gezin, maar vooral dat van de kinderen, kijken. Ik zou iedereen in een soortgelijke situatie aanraden hier gebruik van te maken,” zegt Jeroen afsluitend.

José kan door visum niet scheiden van vreemdgaande ex

“Sander en ik waren in het begin van onze relatie een heel actief stel. Veel samen sporten, veel op pad. Dat werd een stuk minder toen na vier jaar ons eerste kind werd geboren. Weer een jaar later kwam de volgende grote verandering: we verhuisden voor zijn werk naar Ierland. In Ierland kregen we ons tweede kind, en een paar jaar later verhuisden we naar Singapore. Wederom wegens een promotie van Sander.”

“Daar besloten we te trouwen, het was één groot feest. Hij stortte zich daar op zijn werk, wat ik niet mocht vanwege mijn visum. Daarom richtte ik me vooral op de kinderen. Het was een avontuurlijk leven, maar het voelde goed.”

Affaire

“Helaas sloeg na onze trouwdag de sfeer om. Hij was steeds vaker weg, voor werk en sport, en at bijna nooit thuis. We gingen niet met zijn viertjes op vakantie wegens ’tijdgebrek’ en ook intimiteit schoot erbij in. Ik kaartte deze veranderingen een paar keer aan en vroeg zelfs of er misschien een ander was, maar mijn zorgen werden weggewuifd. ‘Natuurlijk heb ik geen ander, daar heb ik helemaal geen tijd voor’.”

“Maar de situatie veranderde niet en ik werd steeds ongelukkiger. Na twee jaar barstte voor mij de bom en vertelde ik in tranen hoe ellendig ik me voelde. Ik vertelde hem hoe moeilijk het was dat hij nooit tijd voor zijn gezin had, maar hij reageerde amper. Er kwam gewoon niks uit, dus gingen we allebei maar naar bed. Ik dacht dat het daarmee klaar was, maar om 03.00 uur maakte hij me wakker, tranen op zijn wangen. Hij bekende dat hij een affaire had, al ruim twee jaar. Het speelde dus al vóórdat we trouwden.”

Breuk

“Hij had haar leren kennen via squash, de sport die hij vier keer per week deed. Zij had het al eens beëindigd toen ze erachter kwam dat hij getrouwd was, maar daarna was het vuurtje toch weer opgelaaid. Hij was verliefd op haar en zei zelfs dat hij van haar hield. Hij voelde zich vreselijk schuldig tegenover onze kinderen, maar aan mij maakte hij eigenlijk geen excuses.”

“Gek genoeg bleef ik in die eerste momenten kalm, ook al werd mijn hele leven overhoopgegooid. Daar zat ik dan, in Singapore… Wat moest ik doen? Met de kinderen vertrekken of toch hier blijven, voor hun bestwil? Hoe dan ook: ik hoefde niet in deze relatie te blijven en dat idee luchtte al op.”

“In de dagen daarna vroeg ik hem wat hij wilde: verder met haar of met mij? Hij had geen idee. Sowieso wilde ik met hem in relatietherapie, om ervoor te zorgen dat we voor de kinderen zo goed mogelijk met elkaar overweg zouden kunnen. Uiteindelijk kwam hij met een soort ‘half-half’ optie, waarbij hij parttime bij mij wilde wonen voor de kinderen, en de rest van de tijd bij haar. Dat vond ik zó’n idioot idee. You’re in or you’re out. Dus ik heb hem verteld dat hij out was en ‘m weggestuurd. Dan ga je maar lekker bij haar wonen.”

Visum

“De periode na onze breuk is zwaar geweest. We besloten wel getrouwd te blijven, zodat ik mijn visum kon behouden en in Singapore kan blijven wonen met de kinderen. Daar zit ik nu dus nog steeds. Hij is nog altijd samen met haar, zij ziet de kinderen ook regelmatig. Natuurlijk vind ik dat ergens moeilijk, maar het geluk van mijn kinderen gaat voor. Als zij oké zijn, wil ik dat ook zijn.”

“Sinds een jaar heb ik een nieuwe relatie, wat gek is: ik ben natuurlijk nog steeds getrouwd. Ik probeer nu heel hard een eigen visum te krijgen voor mijn verblijf, zodat ik hier kan blijven wonen én van hem kan scheiden. Helaas duurt ’t allemaal erg lang.”

*José vertelt haar verhaal anoniem. Haar echte naam is bij de redactie bekend.

Bron: LINDA.nl

Week van de opvoeding – Samen delen, samen weten

dag van je ex

In 2023 organiseert het Nederlands Jeugdinstituut van 2 tot en met 8 oktober weer de Week van de Opvoeding. Het thema is net als vorig jaar ‘samen delen, samen weten’. Hierbij draait het om uitwisseling van kennis met, voor en door ouders, medeopvoeders en professionals.

Iedere ouders doet zijn beste om zijn kind zo goed mogelijk op te voeden. Dat is geen gemakkelijke taak. Wel een leuke. Door kennis en ervaringen met elkaar te delen wordt het ouderschap je wat makkelijker gemaakt. Maar dan ga je scheiden en krijgt het opvoeden van je kinderen opeens een geheel andere vorm. Gelukkig hoef je dit niet alleen te doen. Meer dan 90 procent van de ouders houdt na hun scheiding gezamenlijk ouderlijk gezag over de kinderen. Er zijn verschillende vormen waarin ouders dit kunnen organiseren.

Er zijn verschillende vormen om het ouderschap te delen:

  • Coöperatief ouderschap
  • Co-ouderschap
  • Parallel ouderschap

Coöperatief ouderschap

Dit houdt in dat ouders regelmatig met elkaar communiceren. Bij coöperatief ouderschap bespreken jullie als ouders samen belangrijke beslissingen en neem je ook samen de beslissing. Er zijn nog regelmatig momenten van samenkomen van het ‘gezin’, zoals bij feestdagen of ouders gaan samen naar gesprekken op school.

Co-ouderschap

Van de kinderen en jongeren tussen 9 en 16 jaar die een scheiding mee maken, woont 20 procent in een co-oudersituatie. Co-ouderschap gaat over de verdeling van de zorg- en opvoedtaken. Beide ouders nemen een gelijkwaardig deel van de verzorging en opvoeding van hun kinderen voor hun rekening. Ze stimuleren allebei de band met de andere ouder.

Om goed co-ouderschap te realiseren, is het nodig dat de ouders de verzorging en opvoeding van de kinderen zodanig op elkaar afstemmen dat de kinderen ervan baat bij hebben en er in elk geval geen last van hebben. De ouders gunnen elkaar een goede band met de kinderen. Co-ouderschap kun je realiseren met coöperatief ouderschap. Ouders werken zoveel mogelijk samen, overleggen en delen hun ervaringen met de kinderen met elkaar. Belangrijkste is dat er communicatie tussen de ouders mogelijk is.  

Parellel ouderschap

Parallel ouderschap betekent dat de ouders hun kinderen elk op hun eigen manier opvoeden, zonder dat ze dat onderling afstemmen. Bij parallel ouderschap is er weinig communicatie en emotionele betrokkenheid tussen de ouders. Er worden duidelijke afspraken gemaakt om conflicten te verminderen of te voorkomen. Belangrijk is wel dat beide ouders zich aan die afspraken houden. Er is in deze vorm van ouderschap weinig flexibiliteit; de afspraken zijn leidend.

Ook bij parallel ouderschap kunnen ouders voor co-ouderschap kiezen. In het ouderschapsplan staan dan heldere afspraken, waar beide ouders het over eens zijn.

Het verhaal van Martijn en Eva

Een jaar na de scheiding trokken Martijn en Eva samen in een groot huis, met ieder een eigen woonomgeving en een gezamenlijk deel voor de kinderen. Een bijzondere constructie, die niet voor iedereen is weggelegd en de nodige uitdagingen met zich meebrengt. Het uitgangspunt van Martijn en Eva was om samen een thuis voor hun kinderen te creëren. Lees hier het volledige verhaal.

Podcast Van waarheidsgevechten naar leefbare werkelijkheden

luisteren

Sterk Huis en de interactie-academie zijn een podcast gestart over complexe scheidingen. In de podcast ‘Van waarheidsgevechten naar leefbare werkelijkheden’ gaan verschillende beroepskrachten met elkaar het gesprek met als doel een leefbare werkelijkheid te creëren. In deze twee afleveringen komt de stem van de ouder en het kind aan bod. Hoe kijken zij tegen hun situatie aan? Hoe hebben zij de scheiding en het contactverlies ervaren? We delen twee tips die luisteren waard zijn!

Aflevering 3 – Je blijft altijd ouder

Binnen de hulpverlening komt contactverlies tussen een ouder en een kind na scheiding regelmatig voor. Dit is vaak een verdrietige en ingewikkelde situatie die bij ouders, kinderen, de mensen om hen heen, maar ook bij hulpverleners veel oproept. In deze aflevering spreekt interviewer Paul Castelijns met twee ouders over het contactverlies met hun kind(eren). Wat zijn hun ervaringen? Hoe zijn ze hier mee omgegaan en hoe lukt het om uit het strijdkader te blijven? Wanneer helpt hulpverlening en wanneer werkt het juist vervreemdend? Hoe kijken deze ouders naar hun eigen situatie met wat zij nu weten? Klik hier om aflevering 3 ‘je blijft altijd ouder’ te luisteren.

Aflevering 5 – De stem van het kind

In de vijfde aflevering komt de stem van het kind letterlijk aan bod. Interviewer Paul Castelijns gaat het gesprek aan met twee jongeren over hun beleving van de scheiding van hun ouders. Hoe hebben zij, het uit elkaar gaan van hun ouders beleefd en hoe reageerden de mensen om hen heen hierop? Hoe is er met hen over de scheiding gesproken, wat vonden zij hierin fijn en wat juist niet? Een van de jongeren deelt met Paul hoe zij het contactverlies met een van haar ouders heeft ervaren. Wat heeft haar wel en niet geholpen? Klik om aflevering 5 ‘de stem van het kind’ te luisteren.

Sinterklaas, waar komt u langs?

De schoentjes worden weer gezet, er wordt gezongen, pepernoten gegeten en verlanglijstjes gemaakt. De leukste tijd van het jaar voor de meeste kinderen. Na een scheiding kan dit erg confronterend zijn. Voorheen deed je dit met het hele gezin, maar nu ga je door als twee gezinnen. Waar, wanneer wordt sinterklaas gevierd dit jaar en welke afspraken moeten er nog gemaakt worden? Hoe laat je Sinterklaas het beste verlopen?

Waar en wanneer?

Het liefst vier je Sinterklaasavond op 5 december, maar nu ben je gescheiden. Zorg dat het duidelijk is bij wie de kinderen zijn tijdens Sinterklaas. Bespreek ook de details. Wie gaat er mee met de optocht? Wie viert het met de kinderen op pakjesavond?

Tip: Laat afspraken, zoals feestdagen opnemen in het ouderschapsplan, plan hierin belangrijke dagen, zodat het eerlijk wordt verdeeld.

Wie geeft wat?

Het verlanglijstje is gemaakt en in de schoen gestopt. Ook al zijn jullie uit elkaar, is het belangrijk om contact te hebben wie welke cadeautjes geeft. Het kan natuurlijk niet zijn dat Sint een foutje maakt en je kind twee keer hetzelfde cadeau krijgt.

Hou elkaar op de hoogte

Sinterklaas is een groot feest voor iedereen. Naast dat het thuis gevierd wordt, wordt het ook vaak gevierd op school, sport en andere plekken. Hou elkaar op de hoogte wanneer wat plaatsvindt en wie er bijvoorbeeld voor de surprises zorgt.  

Financieel lastig

Heb je het financieel lastig door de scheiding? Geen zorgen, er zijn genoeg leuke opties. Je kunt bijvoorbeeld naar de kringloop gaan, maar wat nog veel leuker is, is herinneringen maken. Herinneringen neem je mee, cadeautjes zijn tijdelijk. Zorg dat het een leuke avond wordt. Ga samen bakken, maak het favoriete eten, maak van tevoren surprises en gedichtjes, ga samen zingen en speel spelletjes. Zo heb je toch een onvergetelijke Sinterklaas.

Gaan de cadeaus mee?

Bespreek van te voren hoe het zit met de cadeautjes. Mogen ze meegenomen worden naar het andere huis of liever niet? Wees van te voren ook duidelijk naar de kinderen wat hier de regels van zijn. Komt je kind opeens thuis met een cadeau van de ander, waar je niet blij mee bent? Zeg je oordeel niet hardop. Je kind is er heel blij mee en daar draait het om.

Na pakjesavond

Na pakjesavond komt je kind waarschijnlijk super enthousiast terug. Ze zijn blij en trots op de cadeautjes die ze hebben gekregen. Je vindt dit misschien heel frustrerend, maar laat dit niet merken. Ze hebben dit van ‘Sinterklaas’ gekregen. Wees geïnteresseerd in de kinderen en hun cadeaus en maak vooral geen vervelende opmerkingen. Het is een feest van de kinderen en zij mogen niet de dupe zijn van de scheiding.

Kinderen in een vechtscheiding

dag van je ex

Het is de week tegen kindermishandeling. Iets wat nog veel te vaak voorkomt. Wist je dat een vechtscheiding een vorm van kindermishandeling kan zijn? In dit artikel gaan we er verder op in wat een vechtscheiding nu eigenlijk is. Wanneer spreken we van kindermishandeling? Wat zijn de gevolgen hiervan en wat kun je doen om dit te voorkomen?

Wat is een vechtscheiding?

Als je uit elkaar gaat verloopt dat vaak niet zoals beide partijen het liefst zouden wensen. Er zijn zoveel negatieve gevoelens naar de ex-partner toe dat er ook negatief wordt gehandeld richting de ex-partner. Over alles wordt ruzie gemaakt: de inboedel, het vermogen, de woning, de alimentatie. Zelfs over het dierbaarste bezit, de kinderen. Als de kinderen door heftige complexe conflicten tussen de ouders in de knel komen, spreken we van een vechtscheiding. Hierbij worden de kinderen de inzet van de strijd tussen de ouders. De ruzies kunnen zo heftig worden dat het moet worden ‘uitgevochten’ bij de rechter.

Wanneer spreken we van kindermishandeling?

Bij kindermishandeling denken de meeste mensen vooral aan fysiek geweld. Wist je dat verwaarlozing ook een vorm van kindermishandeling is? Dit is zelfs de meest voorkomende vorm en zeer schadelijk voor de ontwikkeling.

Je hebt zowel fysiek als emotionele verwaarlozing. We spreken van emotionele verwaarlozing als er een langdurig gebrek aan aandacht is voor de behoefte van het kind. Denk hierbij aan gebrek aan affectie, aandacht, emotionele steun, betrokkenheid, structuur, begrenzing, bevestiging en controle. Ook wanneer een kind klem zit tussen vechtscheidende ouders of getuige is van huiselijk geweld, is er sprake van emotionele verwaarlozing.

Voorbeeld: Tom zijn ouders wonen nog bij elkaar. Er is vaak geruzie en geschreeuw thuis. Er wordt gegooid met kaarsen en servies. Tom kan er zelfs niet van slapen en loopt soms naar beneden om te vragen of het wat zachter kan. Hopend dat het op zou houden.

Je verwacht het misschien niet, maar dit is ook een vorm van kindermishandeling. Er is namelijk sprake van emotionele verwaarlozing.

De gevolgen van een vechtscheiding

Vechtscheidingen hebben grote gevolgen voor de kinderen. Je kunt hierbij denken aan stress, slechtere prestaties op school, laag zelfbeeld, gehechtheidsproblemen en/of emotionele problemen. Ook kan het kind terecht komen in een wereld van loyaliteitsconflicten met als gevolg dat ze een van de ouders niet meer willen zien of dat ze een grote verantwoordelijkheid op zichzelf nemen. Het kind neemt dan de rol van de ouder over. Ook is er door een vechtscheiding een grotere kans op drugs- en alcoholproblemen.

De signalen die hierbij komen kijken voor kinderen in een vechtscheiding zijn te vergelijken met de signalen bij kindermishandeling en huiselijk geweld.

Kun je vechtscheidingen voorkomen?

Vechtscheidingen zijn voor alle partijen schadelijk. Voor de kinderen, maar ook voor jezelf en je partner. Een mediator kan je hierbij helpen. In tegenstelling tot een advocaat die meestal voor één partij werkt, werkt een mediator voor beide partijen. De mediator is hierbij een neutrale partij die jullie kan helpen met het maken van afspraken waar jullie samen niet uitkomen. Lees hier meer over mediators en advocaten.

Daarnaast kun je op de volgende dingen letten:

  • Verdiep je in de wereld van scheide
  • Leg de schuld niet bij je partner
  • Blijf naar elkaar luisteren
  • Geef elkaar de ruimte
  • Niet alleen vasthouden aan je eigen belangen, kijk ook naar de ander.
  • Doe aan zelfreflectie
  • Geen oude koeien uit de sloot halen, kijk naar de toekomst
  • Schrijf eerst op wat je wil zeggen, voordat je gaat roepen of appen uit emotie. Laat het even rusten en kijk er later naar je tekst of de boodschap juist zal overkomen.
  • Steek niet al je energie in je nieuwe partner, houd hem of haar nog even buiten spel
  • Maak samen een goed ouderschapsplan en houd je daaraan