“Sander en ik waren in het begin van onze relatie een heel actief stel. Veel samen sporten, veel op pad. Dat werd een stuk minder toen na vier jaar ons eerste kind werd geboren. Weer een jaar later kwam de volgende grote verandering: we verhuisden voor zijn werk naar Ierland. In Ierland kregen we ons tweede kind, en een paar jaar later verhuisden we naar Singapore. Wederom wegens een promotie van Sander.”
“Daar besloten we te trouwen, het was één groot feest. Hij stortte zich daar op zijn werk, wat ik niet mocht vanwege mijn visum. Daarom richtte ik me vooral op de kinderen. Het was een avontuurlijk leven, maar het voelde goed.”
Affaire
“Helaas sloeg na onze trouwdag de sfeer om. Hij was steeds vaker weg, voor werk en sport, en at bijna nooit thuis. We gingen niet met zijn viertjes op vakantie wegens ’tijdgebrek’ en ook intimiteit schoot erbij in. Ik kaartte deze veranderingen een paar keer aan en vroeg zelfs of er misschien een ander was, maar mijn zorgen werden weggewuifd. ‘Natuurlijk heb ik geen ander, daar heb ik helemaal geen tijd voor’.”
“Maar de situatie veranderde niet en ik werd steeds ongelukkiger. Na twee jaar barstte voor mij de bom en vertelde ik in tranen hoe ellendig ik me voelde. Ik vertelde hem hoe moeilijk het was dat hij nooit tijd voor zijn gezin had, maar hij reageerde amper. Er kwam gewoon niks uit, dus gingen we allebei maar naar bed. Ik dacht dat het daarmee klaar was, maar om 03.00 uur maakte hij me wakker, tranen op zijn wangen. Hij bekende dat hij een affaire had, al ruim twee jaar. Het speelde dus al vóórdat we trouwden.”
Breuk
“Hij had haar leren kennen via squash, de sport die hij vier keer per week deed. Zij had het al eens beëindigd toen ze erachter kwam dat hij getrouwd was, maar daarna was het vuurtje toch weer opgelaaid. Hij was verliefd op haar en zei zelfs dat hij van haar hield. Hij voelde zich vreselijk schuldig tegenover onze kinderen, maar aan mij maakte hij eigenlijk geen excuses.”
“Gek genoeg bleef ik in die eerste momenten kalm, ook al werd mijn hele leven overhoopgegooid. Daar zat ik dan, in Singapore… Wat moest ik doen? Met de kinderen vertrekken of toch hier blijven, voor hun bestwil? Hoe dan ook: ik hoefde niet in deze relatie te blijven en dat idee luchtte al op.”
“In de dagen daarna vroeg ik hem wat hij wilde: verder met haar of met mij? Hij had geen idee. Sowieso wilde ik met hem in relatietherapie, om ervoor te zorgen dat we voor de kinderen zo goed mogelijk met elkaar overweg zouden kunnen. Uiteindelijk kwam hij met een soort ‘half-half’ optie, waarbij hij parttime bij mij wilde wonen voor de kinderen, en de rest van de tijd bij haar. Dat vond ik zó’n idioot idee. You’re in or you’re out. Dus ik heb hem verteld dat hij out was en ‘m weggestuurd. Dan ga je maar lekker bij haar wonen.”
Visum
“De periode na onze breuk is zwaar geweest. We besloten wel getrouwd te blijven, zodat ik mijn visum kon behouden en in Singapore kan blijven wonen met de kinderen. Daar zit ik nu dus nog steeds. Hij is nog altijd samen met haar, zij ziet de kinderen ook regelmatig. Natuurlijk vind ik dat ergens moeilijk, maar het geluk van mijn kinderen gaat voor. Als zij oké zijn, wil ik dat ook zijn.”
“Sinds een jaar heb ik een nieuwe relatie, wat gek is: ik ben natuurlijk nog steeds getrouwd. Ik probeer nu heel hard een eigen visum te krijgen voor mijn verblijf, zodat ik hier kan blijven wonen én van hem kan scheiden. Helaas duurt ’t allemaal erg lang.”
*José vertelt haar verhaal anoniem. Haar echte naam is bij de redactie bekend.
Bron: LINDA.nl
