Verhalen van kinderen
Ben jij benieuwd wat er in het hoofd van kinderen omgaat bij een scheiding? Of hoe zij een scheiding hebben ervaren? Hieronder vind je een overzicht met verhalen van kinderen waar je wellicht iets van kan leren. Er worden zelfs wat tips gegeven door de kinderen zelf op basis van hun eigen ervaring.
Aandacht gekregen
In het begin heb ik nooit zo’n goede band met mijn vader gehad. Op een gegeven moment kreeg ik eindelijk aandacht van hem die ik in de afgelopen jaren niet heb gehad. Achteraf gezien was dat ook alleen maar, zodat hij bij mijn moeder kon blijven en niet per se om mij aandacht te geven. Toen heb ik ook gezegd dat dat gewoon misbruik maken is van de aandacht van je kind. Zo voelde dat ook echt. Ik zei: ‘Je hebt nu mentaal misbruik van mij gemaakt. Je hebt ervoor gezorgd dat ik positief over jou ging denken, zodat ik bij mama aangaf; je hoeft niet te scheiden.’ Op deze manier hoeft het voor mij niet.
Alles valt weg
De scheiding heeft best veel gedaan met mij. Ik was 7 jaar toen mijn ouders gingen scheiden en dat kwam voornamelijk omdat mijn moeder psychisch ziek is. Zij heeft borderline en schizofrenie en ik denk dat haar ziekte de grootste reden is geweest dat mijn ouders uit elkaar zijn gegaan. Wat voor mij erg moeilijk was, was dat het ene moment alles leek te gaan en het andere moment waren mijn ouders niet meer bij elkaar. Alles wat vertrouwd is, valt weg. Wij moesten verhuizen en mijn vader heeft best snel een nieuwe vriendin gekregen. Daardoor zag ik mijn moeder een stuk minder. Zij woonde ver weg en bij elkaar over de vloer komen was daardoor moeilijk.
Beste vriendin
Mijn ouders zijn na de scheiding nog samen op vakantie geweest, omdat mijn broertje dat heel graag wilde. Deze vakantie omschreef mijn vader eigenlijk heel mooi. Hij zei: ‘Het is alsof je wakker wordt naast je beste vriendin, in plaats van naast je partner.’ Ze zijn namelijk nog wel hele goede vrienden. Mijn vader zei: ‘Het moeilijkste wat ik vond aan samen op vakantie gaan was het wakker worden naast iemand waar je niks meer mee hebt.’ Ik snap dat hij dat moeilijk vindt als je uit elkaar bent maar wel nog samen op vakantie gaat. Het gaf ook wel weer een soort rust. Er was namelijk geen haat en nijd onderling. De scheiding is rustig verlopen en ik heb er ook weinig last van. Dit vind ik heel erg fijn.
Boos op de situatie
Aan ouders wil ik meegeven dat je je kinderen de ruimte moet geven om boos te zijn. Dat is namelijk de eerste emotie die een kind waarschijnlijk krijgt. Boos of verdrietig. Geef die ruimte en voel je vooral niet aangevallen, want waarschijnlijk is de boosheid niet op jou als persoon gericht. Dat was bij mij in ieder geval. Het was niet per se op de persoon, maar op de situatie. Zeg dan niet: ‘Het komt wel goed’, maar laat gewoon iemand boos of verdrietig zijn. Je krijgt als kind ineens een heel ander leven.
Geef me ruimte
Ik had meer ruimte nodig gehad toen mijn stiefmoeder bij ons kwam wonen. Zij kwam heel snel in het gezin en ze is snel met mijn vader getrouwd. Eigenlijk is dat allemaal te snel voor mij gegaan en ben ik er later bij stil gaan staan wat ik ervan vond en wat het voor mij betekende. Je komt allemaal in een nieuwe situatie en voor haar zal het ook moeilijk zijn geweest om een plek in te nemen die je misschien helemaal niet wil innemen. Voor mij was het in ieder geval moeilijk dat zij dat deed. Ze nam die plek echt in. Dus ik denk dat ik het fijn had gevonden als ik wat meer ruimte had gekregen en wat meer over mijn gevoelens had kunnen praten. In plaats van ‘Ik ben er nu en daar moet je het maar mee doen.’
Gevoelens uiten
Als kind mag je boos of verdrietig zijn. Als ouders tegen hun kinderen zeggen dat het niet uitmaakt hoe je je voelt laten kinderen makkelijker hun emoties zien. Het is voor een kind fijn om zijn of haar emoties te kunnen uiten. Dit is beter dan ermee rond blijven lopen. Vroeg of laat komen de emoties toch los.
Hulp van anderen
Ik heb nog een zus van een andere moeder, met haar heb ik een hele goede band. Ik heb veel met haar kunnen praten over de scheiding ondanks dat het niet om haar ouders ging. Zij is van een eerder huwelijk en wist ook hoe het was als je ouders gaan scheiden. Aan haar heb ik veel vragen kunnen stellen. Ook de juf van mijn nieuwe school heeft mij veel steun geboden. Zij was zelf gescheiden en kon het uitleggen vanuit de andere kant van de scheiding. Zij heeft ook veel vragen voor mij kunnen beantwoorden die mijn ouders niet hebben beantwoord. Dat vond ik heel fijn, want ik vond het als kind heel moeilijk om geen antwoorden te krijgen. Mijn juf en zus gaven mij ook tips, bijvoorbeeld het van je afschrijven als je verdrietig bent. Ook hebben ze mij verteld hoe ik het beste met mijn ouders kon praten. Hun hulp heeft mij toen geholpen om er beter mee om te kunnen gaan.
Leugens?
Ik was steeds op zoek naar de waarheid. De verhalen van mijn ouders stonden namelijk echt haaks op elkaar. Dat ik echt dacht: wie liegt hier nou? Op een gegeven moment heb ik mijn rust wel daarin gevonden. Mijn ouders liegen allebei niet, alleen ze hebben gewoon zoveel emoties van de situatie. Hier kunnen ze zich blijkbaar niet overheen zetten.
Mediator wel of niet?
Mijn ouders waren heel kalm uit elkaar gegaan, maar je hebt natuurlijk ook vechtscheidingen. Dan is het natuurlijk niet echt handig om samen bij een mediator te gaan zitten en daar elkaar de tent uit te vechten. Je hebt dan namelijk één persoon, die bij wijzen van alle twee moet verdedigen en dat werkt denk ik niet. Maar als je als ouders zijnde goed uit elkaar bent gegaan en geen ruzie hebt dan is dat misschien wel een betere oplossing dan alle twee een aparte advocaat. Ik denk dat daar ook wel discussie en onenigheid over kan ontstaan.
Misschien doet het haar wel pijn
Ik ging laatst een fotoalbum voor mijn moeder maken omdat ze 50 werd. Ik was foto’s aan het zoeken in chronologische volgorde van haar leven. Tijdens het zoeken heb ik heel erg getwijfeld over bepaalde foto’s; zet ik foto’s waar ze met mijn vader op staat wel of niet erin? Toen kwam ik ook hun trouwalbum tegen. Ik heb op een gegeven moment een foto eruit gepakt waar mijn moeder echt op de voorgrond staat en mijn vader een beetje op de achtergrond. Ik dacht dit is wel echt een moment uit haar leven wat super belangrijk is geweest. Alleen ik wilde dan niet zo zeer mijn vader op de voorgrond want dan doet het haar misschien wel pijn.
Nergens aan vastzitten
Ik was best wel nieuwsgierig om mijn vader te leren kennen. Met mama heb ik hier een gesprek over gehad en op het moment dat ik twaalf zou worden mocht ik zelf bepalen bij wie ik zou wonen. Tot die tijd heb ik mijn vader helemaal niet gezien, ook al heeft hij wel moeite gedaan om dit bij de rechter voor elkaar te krijgen. Toen ik bijna twaalf jaar was is het contact tussen ons begonnen, maar ik wilde nergens aan vast zitten. Dadelijk is hij geen leuke man en moest ik daar wel elk weekend naar toe. Ik vond het een geruststelling dat mijn vader het niet meer kon afdwingen via de rechter en echt zelf kon kiezen.
Netjes geregeld
Alles is gewoon goed gegaan met een mediator. Mijn ouders hebben heel veel zelf geregeld. Het was geen vechtscheiding. Iedereen mag gewoon zelf weten wie waar heen gaat. Het is wel gewoon netjes geregeld. Waar we heen gaan ligt eraan waar we behoefte aan hebben.
Netwerk
Bij de mensen bij wie ik terecht kon tijdens deze moeilijke periode waren vooral diegene die zonder oordeel naar mij konden luisteren. Mijn beste vriendin kon ik alles vertellen. Ze probeerde mij soms wel te beschermen door te vragen van zou je dit wel doen? In alles support zij mij en dat gaf mij een heel fijn gevoel. Ik voelde mij echt gehoord.
Niet op elkaars lip zitten
Ik denk dat ik mijn vader de eerste 2 jaar niet heb gezien. Mijn zusje woonde wel om de week bij papa en mama. Ik was altijd bij mama. Ik zag mijn vader alleen af en toe met de feestdagen of als ik daar ging eten. Nu is het nog steeds niet zo heel vaak. Hij heeft nu een vriendin die in Oostenrijk woont en daar is hij vaak. Als hij in Nederland is, zie ik hem om de twee weken. Dan doen we gewoon meestal even wat eten of wat koffiedrinken en wat kletsen. Het scheelt heel veel dat we elkaar niet zo op de lip zitten want qua karakter lijken hij en ik heel erg op elkaar en dat kan erg botsen. We hebben beide een sterke mening, dus dat ging thuis niet zo lekker. De band is nu beter dan toen we bij elkaar in huis woonden.
Nieuwe situatie
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 12 jaar was. Dit was net de overgang van groep acht naar de eerste klas van de middelbare school. Ik vond dit heel erg lastig. Het is altijd wennen als er veranderingen ontstaan, alleen ik moet vaak wat langer wennen dan anderen. Ik ging naar een andere school én mijn thuissituatie veranderde. Uiteindelijk wende het na een tijdje wel.
Op kamers
Ik denk dat het contact nu zo goed is door het feit dat ik op kamers ging. Mijn vader heeft mij in dit proces veel geholpen. Alle negen keren is hij mee naar de kijkavonden in Tilburg geweest. Iedere keer als we dat hadden gedaan gingen we naar de Macdonalds om de spanning er een beetje af te halen. Als ik het dan weer niet was geworden, lag ik weer te huilen. Hij leefde dan echt met me mee. Toen ik eenmaal een kamer had heeft hij geholpen met alles in orde maken. Dat is echt zo’n kantelpunt geweest, waardoor we een vader-dochter band kregen. We gaan volgende maand samen op vakantie met zijn tweeën, dat hebben we nog nooit gedaan.
Open blik
Zoek iemand waarmee je kan praten. Iemand die buiten de situatie staat. Want je kan wel met je beste vriendin gaan praten, dat is ook heel goed, maar die kent jou en die kent je ouders waarschijnlijk. Ga met iemand praten die er helemaal buiten staat, want die heeft een veel opener blik op de situatie. Je beste vriendin kan je wel steunen, maar als je er echt doorheen zit kan je beter met iemand gaan praten die er compleet buiten staat. Dat is ook een tip die ik van vriendinnen heb gekregen, dus die geef ik graag door. Mij heeft het goed geholpen.
Opnieuw contact
Laatst zag ik mijn vader weer na twee en half jaar. Dit was best wel heftig en er kwamen veel emoties bij kijken. Ik ging het gesprek aan met een bepaalde verwachting. Dit was dat ik wel iets nodig had vanuit mijn vader om weer oké te zijn. Ik zou graag begrepen willen worden in de beslissing die ik toentertijd heb gemaakt om weg te gaan. Hij was oprecht heel blij om mij te zien en kwam aan met een bosje bloemen. Ondanks dat ik niet helemaal begrepen werd vond ik het wel fijn om weer in contact te zijn met mijn vader. Het blijft toch mijn vader.
Praten, praten en nog eens praten
Ik had vooral boosheid naar mijn moeder toe. Ze is verliefd geworden op iemand anders. Ik begreep wel dat dat kon gebeuren, maar aan de andere kant had ze ook niet per se iets hoeven doen met die gevoelens. Achteraf snap ik wel iets beter waar ze er wél iets mee heeft gedaan. Ik heb heel veel gepraat met allebei mijn ouders. Samen maar ook apart. Ik heb naar mijn ouders geuit dat ik echt heel boos was. Zij vroegen mij ook waarom. Ook hebben ze hun kant van het verhaal verteld. Na er veel over gepraat te hebben is de woede gezakt.
Stap voor stap
Ik was heel bang. Heel stom, maar ik was heel erg bang dat mijn vader mij mee zou nemen naar het buitenland en dat ik mijn moeder nooit meer zou zien. Deze verhalen hoor je wel is. Daarom spraken we de eerste paar keer af in de Macdonalds. De eerste drie keer zat mijn moeder nog bij het gesprek. De keren daarna zat mijn moeder aan een tafeltje aan de andere kant van de Macdonalds, ons in de gaten te houden. Op een gegeven moment ging ze dan even tussendoor naar huis en dan kwam ze mij weer ophalen.
Steun en antwoorden
Toen mijn ouders vertelde dat ze gingen scheiden had ik graag meer steun gehad. Ik had graag het gevoel gehad dat ze naar mij wilden luisteren. Ondanks dat ik 7 was, zat ik met heel veel vragen. Ik wilde weten waarom ze gingen scheiden en hoe het verder zou gaan. Ze hadden eigenlijk alleen verteld dat ze gingen scheiden en dat ze verder gingen kijken hoe het liep. Na dat gesprek is alles in sneltrein vaart gegaan en zijn we verhuisd, zonder dat ik wist wat er allemaal ging gebeuren. Ik merk dat ik toch veel behoefte heb gehad om vragen te kunnen stellen. Deze ruimte heb ik helaas niet gehad. Dus als ik ouders die gaan scheiden een advies zou mogen geven, ga een gesprek aan met je kinderen. Jij hebt zelf veel vragen, maar je kinderen ook. Met mijn moeder valt niet echt te praten door haar ziekte, dus heb ik alle antwoorden bij mijn vader moeten zoeken. Mijn vader en ik hebben nu wel een hele goede band, maar hij is gewoon heel gesloten.
Stiefmoeders
Mijn vader is hertrouwd, ook weer gescheiden en daarna heeft hij twee vriendinnen gehad waarmee hij niet meer samen is. Daarna kreeg hij een vriendin en daar is hij nu mee getrouwd. Hij heeft met twee van de vier samengewoond en met hen kon ik het niet goed vinden. Ik denk dat dat kwam omdat ik het gevoel had, dat zij de moederrol wilden overnemen. Dat trok ik heel slecht. Ik heb al een moeder, of ze nou ziek is of niet, dat is gewoon míjn moeder en niemand hoeft haar plek in proberen te nemen. Ze gingen zich te veel bemoeien met de opvoeding, wat ik ook wel begrijp. Alleen het lastige voor mij was dat mijn ouders mij altijd heel vrij hebben opgevoed, er waren niet echt regels. Ik vond het dus best lastig dat er ineens meer structuur kwam en dat ik minder mocht dan eerst.
Uit elkaar
Mijn ouders hadden mij al eerder verteld dat het wat minder goed ging tussen hen. Toch wilde ze het graag goed maken samen. Op een avond gingen ze samen uiteten. Ik was toen bij mijn buurmeisje logeren. Op een gegeven moment belde mijn moeder aan bij mijn buurvrouw met de vraag of ik mee naar huis kon komen. Mijn ouders wilden mij namelijk iets vertellen. Ik weet nog goed dat ik al een vermoeden had waar het over kon gaan. Ze vertelden samen tegen mij dat ze uit elkaar gingen. Ik wist niet zo goed hoe ik mij gevoelens moest uiten. Ik ben boos en schreeuwend naar boven gerend.
Wat jij zegt klopt niet
Mijn moeder vertelde altijd goede verhalen over mijn vader tegen mij. Ze zei dat het een goede man is en dat hij het allemaal nooit zo bedoeld heeft. Maar mijn vader praatte juist slecht over mijn moeder en dat vond ik lastig. Hij zei dat mijn moeder een heks is en dat mijn moeder de boosdoener was. Dat klopte niet helemaal voor mijn gevoel. Zo herkende ik mijn moeder helemaal niet. Ik dacht alleen maar ‘wat zeg jij nou, jij bent toch weggegaan? Wat heeft mijn moeder nou fout gedaan?’. Toen ik ouder werd begon ik er meer van te snappen. Ik heb hem toen verteld dat wat er in het verleden is gebeurd, dat blijft in het verleden. Ik wilde het daar helemaal niet over hebben. Ik wilde het hebben over hoe het nu is en hoe het voor mij is geweest vroeger. Het zijn twee verhalen en dat is prima. Ik laat het voor wat het is.
