Bonusouder zijn klinkt soms mooier dan het voelt. Je stapt vol goede intenties een gezin binnen, met liefde voor je partner én ruimte voor de kinderen. Maar in de praktijk is je rol vaak onduidelijk. Wat mag wel? Wat mag niet? En wat als je partner z’n eigen ouderrol niet goed oppakt?
In dit artikel verkennen we de uitdagingen van het bonusouderschap, waarom het soms zo schuurt — en hoe je jezelf kunt blijven binnen een samengesteld gezin.
Wat verandert er?
Waar een ‘gewoon’ gezin vanzelf groeit in dynamiek, stap jij als bonusouder binnen in een bestaand systeem. De kinderen kennen jou niet. Je partner is druk met balanceren tussen ouderschap, ex-partner jullie relatie en kent jou nog niet als ouder. En jij? Jij probeert je plek te vinden, ergens tussen zorg, grenzen en loyaliteitsconflicten.
Wat als je partner zijn of haar ouderrol niet goed pakt?
Dan kun jij nog zo je best doen — zonder duidelijke sturing van de ouder loop je onvermijdelijk vast.
Herkenbare situaties
- Je wilt structuur bieden, maar krijgt geen steun van je partner
- Je hebt geen zeggenschap, maar wél verwachtingen op je bord
- De kinderen luisteren niet naar jou, en jij voelt je machteloos
- Ex-partners beïnvloeden de sfeer, maar niemand spreekt dit uit
- Je twijfelt: ben ik welkom, of is het vooral ‘handig’ dat ik er ben?
Waarom is deze rol zó lastig?
Bonusouder zijn, is geven zonder garantie. Je bouwt aan iets wat niet van jou is, met mensen die jou niet gekozen hebben. En toch probeer je liefdevol, eerlijk en betrokken te zijn. Dat is kwetsbaar werk — vooral als de ouder zelf niet stevig in z’n rol staat.
Want: als de ouder geen ouder kan zijn, kun jij geen bonusouder zijn.
Zonder duidelijke kaders ontstaat disbalans:
- Kinderen weten niet wie ‘de baas’ is
- Jij voelt je buiten spel gezet
- De partner zit klem tussen jou en het verleden
Wat kun je zelf doen?
- Bespreek grenzen en verantwoordelijkheden. Wat is jouw rol? Wat níet?
- Vraag om steun. Jij kunt pas bouwen als je partner achter je staat.
- Erken je gevoel. Je mag je gefrustreerd, verdrietig of machteloos voelen.
- Zoek verbinding met andere bonusouders. Je staat niet alleen.
- Zorg goed voor jezelf. Je kunt pas geven als je zelf niet uitgeput raakt.
Bonusouders verdienen een echte plek
Samengestelde gezinnen zijn complex. Niet omdat mensen falen, maar omdat systemen wringen. Als jij je verloren voelt in je rol, betekent dat niet dat jij iets fout doet — het betekent dat er iets ontbreekt in de samenwerking.
Jouw inzet is waardevol. Laat die niet ten koste gaan van jezelf!
